Duitse Saabbisten besten bij 21e Limburg Tour
Auteur: Wilhelm Volk
Foto's: Max Koninkx
De Limburg Tour bleek ook dit jaar weer hoog op de toerlijst te staan van de Saab Club Nederland leden. En niet alleen Nederlanders weten de weg naar het diepe zuiden te vinden. Dit jaar was er ook grote belangstelling uit Duitsland. Wilhelm Volk, voorzitter van de Saab-Freunde Erftkreis 1978, zette zijn ervaringen voor ons op papier.
De laatste zondag van augustus 2013 werden wij, 19 personen in totaal, met negen Saabs verwacht aan de start van de 21e Limburg Tour. De organisatie schreef de arctisch witte cabriolet van Thomas, Sonja en Tristan in als nummer 74 van de maximaal 75 toegestane auto's. Zij reisden zaterdag vanuit Bad Wurzach naar de startplaats Voerendaal, een tocht van 580 km. De langste reis ondernamen Elisabeth en Walther van de Saab-Freunde Erftkreis: 659 km. Zij kwamen met de 900 Cabrio uit Dresden. Eveneens met een 900 Cabrio waren Silke en Martin vanuit Waldkappel onderweg naar de startplaats. Een reis van 358 km. Onze routes vanuit Keulen en omgeving naar Voerendaal vielen zo bezien erg mee. In konvooi vervolgden wij onze weg naar Voerendaal, een mooi gezicht.
'Chinese' karakters'
En wat een prachtig beeld in Voerendaal zelf: 75 verspreid in het dorpscentrum geparkeerde Saabs. Hun bijna 150 inzittenden verzamelden zich in het restaurant 'De Borenburg', genietend van koffie en Limburgse Vlaai, waaronder mijn favoriete variant: rijstevlaai. Ondertussen informeerden organisatoren Wim, Rob en Didier de deelnemers. Belangrijke passages uit hun briefing vertaalden zij naar het Duits, hetgeen zeer handig was en door ons dan ook op prijs werd gesteld. Maar voor ons was deze bijzondere zondag een half uur voor de afgesproken vertrektijd al begonnen op Rastplatz Langveld bij grensovergang Vettschau. Naast de zes Saabs van Saab-Freunde Erftkreis 1978 arriveerden er ook de drie Saabs uit andere Duitse regio's, voor ons iets zeer bijzonders!
Om 12.00 viel het startschot. De pace notes bevatten weer de traditionele 'Chinese' karakters. Bovendien waren er vragen die de deelnemers ter plekke moesten beantwoorden en werd onze Saab-kennis op de proef gesteld. Dat geheel resulteerde in een eindoordeel van de jury, waarover later meer. De Limburg Tour voerde ons zo'n 120 kilometer door het prachtige, afwisselende landschap van het Nederlands-Belgisch grensgebied. Voor ons geheel onopvallend wisselden meerdere grenspassages elkaar af. De uitdaging van de Limburg Tour is voor ons gelegen in het feit, dat Nederland en België geen beperkingen kennen voor wegen waar vooral het lokale agrarisch verkeer gebruik van maakt. Een droom! Daardoor voert de Limburg Tour bijna uitsluitend over lokale wegen en telt deze maar enkele kilometers aan provinciale wegen. Omdat het corresponderende kaartmateriaal niet voorhanden was, werd voor ons het achteraf reconstrueren van de route een zeer inspannende, moeilijke en bijna onmogelijke taak.
Duits viertal
In ieder geval bereikten wij na ongeveer 15 kilometer het gehucht Wijlre, voor een deel de route van de wielerklassieker Amstel Gold Race volgend. Daar bevindt zich ook de oudste bierbrouwerij van Nederland: Brand. Hetgeen het correcte antwoord was op vraag drie. Inmiddels raakte het deelnemersveld wat verspreid en vormde zich een Duits viertal: Rolf/Ruth, Martin/Silke, Thomas/Sonja/Tristan en wij. Na de N278 te hebben overgestoken, waren wij bij routekilometerstand 29 nog maar een steenworp verwijderd van de Belgische grens. In Epen moesten we vraag vier beantwoorden: wat zijn de kleuren van de Limburgse vlag? Voor een restaurant in Epen wapperde deze: wit, geel, blauw én voorzien van een rode leeuw. Hier was ook de eerste officiële stop gepland die we echter negeerden. Het was er simpelweg te druk. Na een ereronde over het kerkplein in Saint-Jean Sart, twee tricky 'Chinese' karakters op de pace notes ontcijferend, kwamen we aan bij het klooster Val Dieu. Of Ruth en Erich er zoals gewoonlijk kaas hebben ingekocht, is niet bekend.
Bij kilometer 63 reden wij na Dalhem het stadje Visé binnen, gelegen aan de Maas. Die staken wij over bij onze zoektocht naar een café voor een koffiepauze. In een kleine jachthaven bood de uitspanning 'La Capitainerie' uitkomst. Wat bleek: we waren in België en natuurlijk was er voor bijna iedereen koffie en frites. Heerlijk, de frites werden in een porseleinen 'zak' op een rechaud geserveerd, zodat zij lang warm bleven. Na deze broodnodige innerlijke versterking, die wat langer duurde dan bedoeld, vervolgden wij de 21e Saab Tour.
Het volgend doel was de toren Eben-Ezer. Op weg daarnaar toe waren we wat minder geconcentreerd en volgde ik de aanwijzingen van mijn co-pilote niet op. Maar de lokale borden bevestigden de keuze van de andere deelnemers om de onverharde weg te volgen. Ik deed hetzelfde. Prompt kwam ons een tegenligger tegemoet. Op de smalle landweg een probleem. Na dit te hebben opgelost, zagen wij de toren voorzien van levensgrote bronzen beelden. Bij vraag zeven vroeg de organisatie welke wij herkenden. Wij noteerden een leeuw, adelaar, stier en een sfinx. Ondertussen hadden wij 77 kilometers achter de rug en de volgende kilometers voerden ons via de Vlaamse Fietsroute LF6 naar het dorp Kanne. Daar stond een volgende stop gepland.
Profielhoogte
Wij reden echter door en zetten de dagkilometerstand weer op nul bij de afslag richting Chateau Neercanne. Daar staken wij opnieuw de grens over naar Limburg. Bij kilometerstand 3,8 verlieten wij in Maastricht per vergissing de officiële route door er een onjuiste afslag te nemen. Een terugkeer naar de juiste route was niet mogelijk. We konden uitsluitend nog met hulp van onze navigatie naar het einddoel rijden. Ook onze leuke groep, die prima functioneerde en samenwerkte, was uit elkaar gevallen.
Gelukkig hoefden wij nog uitsluitend Saab-vragen te beantwoorden: over het in ontwikkeling zijnde platform, de naam van een prototype uit 1965 en de producent van het prototype uit 1983 van de 900 Turbo 16 Cabrio. Deze hadden wij al met hulp van Ton voor de start weten te beantwoorden. Toch jammer, we hadden de laatste 30 kilometer graag liever over lokale wegen gereden in plaats van over de A2 en A76 naar Spaubeek. Daar hadden zich al 50 Saabs verzameld.
Als extra vraag wilde de organisatie weten hoeveel de gezamenlijke profielhoogte was van de linker voorwielen van de auto's van de organisatoren Rob, Wim en Didier. Bij gebrek aan een profielhoogtemeter beperkten wij ons tot een schatting: 14 mm als gemiddelde leek ons redelijk. Na controle van alle antwoordformulieren had de organisatie een grote verrassing in petto: de nummers 1, 2 en 3 van de 21e editie van de Limburg Tour zouden deze keer géén Nederlanders zijn. Dat betekende dus dat onze Duitse Saabvrienden deze in de wacht gingen slepen. En om het nog spannender te maken bleek dat de nummers 1 en 2 gelijk waren geëindigd. Wie zou er met de hoofdprijs vandoor gaan? – Red.
Bodensee
Thomas, Sonja, Tristan en wij moesten een muntje opgooien voor bepaling van de winnaar. Wij stelden ons graag tevreden met de tweede plaats, de eindzege ging naar het drietal uit de Allgäu. Derde werden Silke en Martin. Waardoor alle drie de ereplaatsen bij de Erftkreis zijn terechtgekomen... Pijnlijk. Maar er hoort een flinke dosis geluk bij en toevallig was dat deze keer aan onze zijde. Na de prijsuitreiking genoten wij van het lekkere diner. De Duitse Saabisten die het verst weg woonden gingen vervolgens snel naar huis. Om half twee 's nachts arriveerden de winnaars Thomas, Sonja en Tristan in hun woonplaats bij de Bodensee. Elisabeth en Walther verbleven nog twee dagen in Limburg en hoefden zich dus niet te haasten. Wij waren weer de laatsten maar desondanks toch vroeg thuis. Namens alle leden van de Saab-Freunde Erftkreis danken wij de organisatoren Wim, Rob en Didier en de Saab Club Nederland voor het geweldige werk dat zij hebben verzet en deze mooie dag!Onze bijzondere dank gaat ook uit naar onze vrienden uit Nederland voor de aangename en vriendelijke ontmoetingen. Ten slotte danken wij hartelijk onze grote deelnemersgroep voor het komen en de altijd weer grote gezelligheid.
(Vertaling: Max Koninkx)