“wie sjoen os Limburgs Regio is”
Zaterdag de Sonett uit de garagebox gehaald, gewassen, de ramen schoongemaakt en nog wat zaken uitgevoerd aan controles en “licht” onderhoud. Maar in het achterhoofd hangt zo’n signaaltje van: “je vergeet iets”… Zondagochtend, na jaren positief jaloers de verslagen te hebben gelezen en steeds de mooie mailberichten volgend, gaan we op weg naar Spaubeek!
Nadat we eerst onze echtgenotes, zusters op een rommelmarkt hebben laten uitstallen. Vooral Barbiepoppen van mijn schoonzus en van mijn vrouw zo ongeveer alles, behalve deze schrijver, in de aanbieding, maar gelukkig geen miniatuur auto’s. Wat zijn wij (Paul mijn zwager en ondergetekende) toch bevoorrecht met een echte hobby en liefde: de Saab! Kortom dus eerst onze echtelijke verplichtingen meer dan vervuld, stuiven we naar het zonnige Zuiden! Al zingende; “wie sjoen os Limburg is”.
Het feest begint al op de A2 onder Weert: een schitterende 99GL, lichtblauw, met Zweeds kenteken, gaan we voorbij. Uiteraard wordt er wederzijds gezwaaid en wij denken nog, dat deze net is geïmporteerd, blijkt de chauffeur erin zelf naar Zweden te zijn geëxporteerd. We rijden samen verder en worden ingehaald door “Baas boven Baas” een zwarte 9000CS met alles erop en eraan en zwaaiende Saab Club leden.
Bij aankomst in Spaubeek, rijd je eerst nog langs het huis van Saabheer Ton Keijenberg (excuses voor een eventuele spelfout) en komt dan aan bij “ons Roadhoes” niet te verwarren met die Hoes uit Maastricht. Daar heb je nl. niets aan, maar hier heerlijke vlaai, lekkere koffie en veel warmte van de andere arriverende deelnemers. Al snel is de parkeerplaats overvol en komen we ogen en oren te kort. Want het zien van een mooie Saab is nooit genoeg, het verhaal wat erbij hoort maakt de auto en de eigenaar vaak nog veel mooier! En het drielanden trefpunt blijkt deze parkeerplaats te zijn. Zo is er de omgebouwde 4 deurs Classic Cabrio, Monte Carlo geel en echt super uitgevoerd, daar heb je durf voor nodig, om zoiets te bouwen. Wat ook opvalt, zijn de TT-ers waarbij ik niet de motorrijders uit Assen bedoel (Mijn vrouw leest dit artikel ook, vandaar uitleg) maar TweeTakters. Enkele exemplaren zijn in concoursstaat. Andere juist weer “echt” doorleefd en gewoon nog steeds op de weg. Maar stuk voor stuk betrouwbaar en met trotse eigenaar. Helaas vergeten we de Saabs van de organisatie goed te bekijken. Daar worden we later bij de routevragen op afgestraft. Sorry heren, jullie verdienen niet alleen lof voor jullie geweldige inzet als regio Limburg, maar natuurlijk ook voor jullie eigen Saabs!
Dan de start, na de briefing, mochten we vertrekken en werd Spaubeek even “SaabCity”. Gezien het aantal enthousiaste zwaaiende mensen, wisten ze dat daar wel te waarderen. Dat is Limburgse gastvrijheid ten top en zeker ook blijk van autokennis. De rit verliep voorspoedig tot aan de eerste vraag, na circa 500meter: we zochten een caravanmerk uit Limburg, met dezelfde voornaam als een fritestent in deze straat. Zonder smart Phone hebben we dat niet gevonden. Wel dus weer wat bijgeleerd, over de Limburgse industrie. Daarover kwam later een vraag, welke we als bijna zestigers wel konden beantwoorden. Dat waren de beelden van de mijnwerkers, een beroep en leven wat de mensen in deze streek heeft gevormd.
We hadden de grens ook al gepasseerd en zaten in Duitsland. Mooie bebouwing loste de natuurwegen af. Een schitterend gebied in de achtertuin werd ons getoond via deze rit. Helaas reden we in Herzogenrath verkeerd, maar dat mocht de pret niet drukken. We kwamen bij de Seehof in Herzogenrath aan, letterlijk en figuurlijk, mede dankzij de onovertroffen “Goulash Suppe”.
Ook hier weer een fantastische aanblik op de parkeerplaats en daar vielen de deelnemers met Duitse kentekenplaten nog steeds op als het om de Saabs ging. Later vielen ze ook nog op, door als eersten te eindigen. Wij kwamen duidelijk kennis te kort: een kever als insect was onvoldoende en dat de 99 Combi Coupé er ook in een Finlandia uitvoering was en wel 23 keer geproduceerd, is weer bijgeleerd. (’s avond direct opgezocht, via Google, mooie auto hoor). De echte strikvragen waren eveneens goed aan ons besteed, daar waren we ook riant ingetrapt. Terug in Voerendaal werd weer duidelijk wat een goede club, Regio Limburg is: 75 auto’s met gemiddeld 2 personen aan boord leverde een zaal vol met ambiance aan, aan een heerlijk Scandinavisch buffet. (Vrij naar Limburger Toon Hermans: “je zit aan aan het buffet”)
Een terechte felicitatie en dankwoord van de voorzitter, Dave Hartsteen, met wat (onnodige)reclame voor deze regio en de club sloot een mooie dag af. Echter niet zonder dat hij vermeldde welke mooie zaken nog gepland staan, zoals de 2de Vechtdaltoerrit, Saab55 en ga zo maar door. Kortom we zullen nog veel kunnen rijden en Saabgevoel delen dit seizoen.
Op de weg terug naar Eindhoven gonsde de TT’s nog door ons hoofd: daar zijn we ooit in begonnen, het was de eerste auto van mijn zwager Paul, totdat het echt begon te regenen, nu wist ik weer wat ik vergeten was: de ruitenwissers vast te zetten! Dat doen we dus de volgende keer zeker beter.
Regio Limburg bedankt voor jullie inzet en deze mooie dag. We zongen dus terug naar huis: “wie sjoen os Limburgs Regio is”
Joop Jacobs/Paul Vlemmings